Plaisancebrug, een gedicht van Herman De Coninck

Herman De Coninck, de man die zijn volk poëzie leerde lezen

Maandag 21 februari brachten familieleden, genodigden en vzw Het Paradijs een eerbetoon aan overleden dichter Herman De Coninck. Met ‘Enkele dingen zal ik altijd blijven’ op spandoek geschreven bevestigt aan de Plaisancebrug richting centrum, kunnen voorbijgangers het bruggedicht bij geopende brug tot zich nemen.

Het bruggedicht is officieel onthuld in aanwezigheid van Herman’s familie waaronder zijn zus Magdalena De Coninck, dochter Laura en broer Thomas. Bellemadam Myriam Sips beet de spits af met het voorlezen van een gedicht over ‘water’. Onder de aanwezigen schepenen Koen Anciaux en Björn Siffer.

A View From A Bridge

2022 is het jaar dat o.a vzw Het Paradijs het Mechelse icoon in de kijker zal zetten. Thomas Eyskens, Herman’s biograaf en huisfilosoof van Het Paradijs vertelt “Toen droeg het nog de titel A View From a Bridge die later verdwenen is. Zoals wel vaker gebeurde, herschreef Herman het gedicht een paar keer. De laatste strofe die verwijst naar het kanaal, maakt dat het bijna geschreven is om op deze plek op te hangen”.

Zondag 13 februari, een zonnige maar frisse winterdag aan de Leuvense Vaart, ben ik een kijkje gaan nemen naar deze toch niet eenvoudige klus. Als je deze mensen aan het werk wil zien, mis dan zeker de video niet die ik eerstdaags zal publiceren op mijn YouTube kanaal ‘Samen op weg met Eddy’.

Het immens groot spandoek van 12 x 4.5 meter met een gewicht van 30 kg werd door vrijwilligers van de Koninklijke Cano Club Mechelen bevestigt aan de onderzijde van de Plaisancebrug. Het bruggedicht verscheen oorspronkelijk in 1988 in het 2.500ste nummer van het tijdschrift Humo. Herman de Coninck schreef als journalist dertien jaar lang voor Humo.

Een groot Vlaams dichter

Dinsdag 21 februari, de geboortedag van dichter Herman de Coninck, werd het mij duidelijk dat deze man zijn volk poëzie leerde lezen. Aan het ouderlijk huis op de hoek van de Hombeeksesteenweg – Brusselsesteenweg werd ik al snel aangesproken door voorbijgangers. Mechelaars herinneren zich ook vandaag anno 2022 nog een van de grootste Vlaamse dichters uit de Dijlestad. Op de gevel staat een tekst die aan hem herinnert. Aan de deurinkom een gedenksteen.

Herman is in 1944 geboren in het Mechelse Moederhuis maar woonde toen in Hofstade. Later verhuisde de familie naar Mechelen. Het ouderlijk huis jarenlang een kranten- en boekenwinkel, daar keek Herman uit op de Leuvense Vaart.

Het kanaal Leuven – Mechelen was voor hem een heiligheid. Hij ging er zwemmen en schaatsen. Zwemmen achter de boten aan. Maar Herman was niet enkel een krak in het schrijven, hij tekende wielrenners, en verzamelde miniatuur renners. Herman kon ook ten volle genieten van het Vrijbroekpark. Zijn stamcafé was Herten Aas waar hij een graag geziene gast was en zijn eerste vrouw An Somers heeft leren kennen. Hij genoot duidelijk van de geneugten van het leven. 

Het spandoek boven zijn ‘water’ is dan ook de uitgelezen plek om in de gedachten van Herman binnen te dringen. De afspraak met de Vlaamse Waterweg is dat het gedicht één jaar blijft hangen. “Mensen die hier regelmatig voor de geopende brug staan, het gedicht lezen en herlezen, en dat het blijft hangen bij de mensen. Dat voorbijgangers nu ook anders zullen kijken naar de vaart. Dat vind ik zo mooi aan straatpoëzie”, aldus Thomas.

vzw Het Paradijs waar ik reeds een reportage over maakte (YouTube) kijkt uit naar een hommage-avond, raamgedichten en workshops in scholen. Indien de mogelijkheid zich voordoet bestaat de mogelijkheid dat het huidige bruggedicht vervangen wordt door iets anders wat aanleunt bij De Coninck. In ieder geval zal er dit jaar heel wat georganiseerd worden om de 25ste sterfdag niet zomaar te laten voorbijgaan.

Het leven van de familie De Coninck was niet altijd rozengeur en maneschijn. Na twee jaar huwelijk moest hij afscheid nemen van An Somers. Ook 22 mei 1997 staat bij de familie en vrienden diep in het geheugen gegrift. Herman was op weg naar een congres in Lissabon (Portugal). Hij zou even aan tafeltje op een terras gaan zitten. Het noodlot sloeg toe. Herman overleed aan een hartstilstand op 53 jarige leeftijd. 

Een initiatief als deze herdenking in het ouderlijk huis, het spandoek en het water, of zoals Magda het zegt “Het vloeibaar geheugen van de vaart” doet de familie duidelijk deugd. Zijn zus Magdalena, die speciaal voor dit moment uit Nederland naar Mechelen was afgezakt was onder de indruk en zegt me dat een symbolischer plek als deze niet kon. 

Het ouderlijk huis wordt intussen met respect voor de buitengevel gerenoveerd. Dit herdenkingsmoment was mogelijk dankzij heel wat sponsors en medewerking van verschillende diensten en de Stad Mechelen.

Tekst en video Verschueren Eddy – Foto’s Verschueren Eddy / Erven De Coninck / GVA