Onze-Lieve-Vrouwkoor zingt Sint-Maarten

Sinte-Mette koorzanger(tje)s en Reuzen in Mechelen

Donderdag 11 november trok ik samen met de jongens en meisjes van het Onze-Lieve-Vrouwkoor en Reuzenkinderen mee op Sint-Maarten tocht door Mechelen. Door de corona pandemie hebben ze het net als andere verenigingen een jaartje moeten uitstellen. Nu kon het gelukkig weer.

Wie Sinte-Mette wil zingen moet vroeg uit het warme bedje stappen. Om 10.00 uur had ik afspraak aan het Hof van Grimbergen, het repetitielokaal tegenover de Onze-Lieve-Vrouw over de Dijlekerk. Het was op deze droge herfstdag nog lekker fris aan de handen en de oren, maar het was gelukkige droog. 

Heel wat mama’s en papa’s kwamen hun kroost toevertrouwen aan de leiders waaronder Sarah Milh, Hoofdleiding Jeugdwerking van het Onze-Lieve-Vrouwkoor. 

Reuzenkinderen Mieke en Amir

De Mechelse Reuzenkinderen Mieke en Amir hadden er duidelijk ook zin in, en waren present om mee van deur tot deur op tocht te gaan. Hugo vertelt me dat het voor hen trouwens een lange dag wordt, want niet alleen de voormiddag maar ook ‘s namiddags zijn ze gevraagd aan school De Ark in Battel. Ook de Bellemadam en Sint-Maarten begeleiden hier de Sinte-Mettestoet. Zelf ben ik er niet naartoe gegaan, maar het zal ongetwijfeld ook een leuke wandeling geweest zijn.

Intussen was de groep deelnemende kinderen volledig en werd het tijd om te vertrekken. Eerst was het nog snel de twee Sint-Maarten liedjes oefenen, de groep in twee delen, en vertrekken maar. Ik verkoos om een uurtje mee te wandelen met de eerste groep die van start ging in de Groenstraat. Later ben ik gaan aanpikken bij groep 2 aan het Groot Begijnhof.

Sinte-Mette vroeger en nu

Als ik terugkijk naar de tijd dat ikzelf met een plastic zakje de straat optrok en hoopte op snoepjes of wat centjes, dan zijn de tijden toch veranderd. Ik herinner me maar al te goed dat toen de Mechelaars in het deurgat stonden te wachten op de zangertjes. Een babbel met de buurvrouw of de buurman in afwachting dat de kinderen bij hen langskwamen. Dan was het raar of zelden dat een deur gesloten bleef. Kwam er iemand ‘piepen’ achter de gordijn dan klonk het liedje ‘Hoog huis, laag huis er zit een gierige pin in huis’. Klokslag op de middag was het gedaan met zingen want dan was het de hoogste tijd voor Sinte-Mette om te gaan slapen. Dat was vroeger !

Anno 2021 is het wel helemaal anders. Ik lees op sociale media dat er weinig zangers in het straatbeeld te zien waren. Dat er een gehele ochtend geen kinderen zijn komen aanbellen, en vroeger de bel niet zweeg. Ook uit Hofstade onheilspellende berichten dat er nauwelijks kinderen op straat te bespeuren vielen. Is de traditie van Sint-Maarten aan het afsterven ? Misschien niet want uit Hombeek komen dan weer positieve berichten.

Wat het stadscentrum betreft was het een kwestie van geluk dat er om de zoveel huizen aanbellen een deur werd opengeklapt. Als het dan toch gebeurde straalden de kindergezichten dat ze eindelijk hun liedje mochten zingen. Het echte Sinte-Mettelied werd niet gezongen, maar wat ze zongen klonk ongelooflijk mooi. 

Sint-Maarten liederen op maat van het O.L.Vrouwkoor

In een arrangement van Wannes Vanderhoeven, pianist/organist, zongen de kinderen afwisselend ‘Sint-Maarten, Sint-Maarten reed door sneeuw en wind. Zijn vurig paard droeg hem gezwind …’ en Staplied van Maarten ‘Maarten goed soldaat deel je mantel ‘s avonds laat met die arme zieke man die niet zonder kan….’ van componisten Bert Appermont en W.Verheyde.

Eerlijk is eerlijk, niet dat ik geen voorstander ben van het echte Sinte-Mettelied van de Ruggenuchte, het is dan ook het lied dat in de scholen ook vandaag nog aangeleerd is. Toch moet ik toegeven dat deze twee koorliederen best mooi klinken, zeker als het gezongen wordt door professionele koorzanger(tje)s.

Ook op het Begijnhof bleven de deuren grotendeels gesloten. Ook hier, buiten enkele kinderen vergezeld van een gitaarspeler, kon ik vaststellen dat er nauwelijks met mijter en mantel verklede kinderen door de straten liepen. Gelukkig waar er wel werd opengedaan werden de koorstemme(n)tjes met veel enthousiasme bedankt voor hun optreden. 

Centjes voor de koorspaarpot

Sint-Maarten betekent snoepjes voor de arme soldaat. Ze werden zonder morren in een gezamenlijke tas gedeponeerd. De ‘centjes’ of zo nu en dan ‘eurobriefjes’ werden veilig bewaard door de begeleidsters van het koor. 

Op het einde van de zang stoeten werden alle jeugdige vocalisten verwacht in ‘De Refuge’ voor een lekkere versnapering. Daar werden de lekkernijen als snoepjes evenredig verdeeld onder alle kinderen. Het verzamelde geld werd niet op de rooster geteld maar worden gedeponeerd in het ‘spaarpotje’ van het O.L.Vrouwkoor. Hiermee kunnen ze allerhande dingen organiseren of spullen aankopen voor de vereniging.

Individuele zangertjes verenigen zich in groepen

Mijn conclusie van deze Sinte-Mettedag. De voorbije jaren wordt er nog nauwelijks individueel gezongen maar meer in georganiseerde groepen. Op zich niets mis mee, integendeel. Ik heb de indruk dat kinderen dan meer geneigd zijn om te delen. Zo heb ik gemerkt dat er onderling door de kinderen werd afgesproken wie bij de volgende deur zou aanbellen. Ook de keuze tussen de twee liederen werd telkens in groep beslist.

Bij deze mijn oprechte dank aan alle mensen van het Onze-Lieve-Vrouwkoor die de Sint-Maarten traditie binnen hun vereniging in stand houden. Ook u kan uw kind(eren) aansluiten bij deze fantastische groep. Neem zeker een kijkje op hun website en ontdek wat zij allemaal bereikt hebben. 

Wil je de Onze-Lieve-Vrouwkoor kinderen zien en horen zingen op hun Sint-Maartenstoet, kijk dan hier naar een video reportage. Mis hem niet, abonneer u vandaag nog (altijd gratis) op mijn tv-kanaal ‘Samen op weg met Eddy’.

Sinte-Mette hoort in een Kinderstad

Vooraleer ik mijn laptop dichtklap wil ik toch nog mijn dank betuigen aan alle vrijwilligers, het Sinte-Mettegenootschap en dan vooral Rudi De Mets die vele jaren het Groot Sinte-Mettefeest in het Cultuurcentrum hebben georganiseerd. Honderden kinderen keken hier ieder jaar met fonkelende oogjes naartoe. Op het podium zongen onder muzikale begeleiding kleurrijk uitgedoste kinderen uit volle borstkas de traditionele Sint-Mette liederen. Dankzij goede zielen mocht ieder kind dat had meegezongen aan een volgestouwde prijzentafel speelgoed in ontvangst nemen. 

Dat dit moest verdwijnen in een Kinderstad als Mechelen is onbegrijpelijk. De ware achtergrond ken ik niet, maar als deze mensen de handdoek in de ring werpen, dan is dit geen goed teken.  

Tekst, foto’s en video Verschueren Eddy (Mechelen op zijn Best/ Samen op weg met Eddy)